காலம் கடத்தல்? -ஜெயம் கொண்டான் -
கவிதை முற்றம் 03 May 2019
உலகம் காலத்தின் கையில்.
நேற்று நடந்தது,
இன்று நடக்கிறது,
நாளை நடக்கும்,
இந்த வார்த்தைகளுள்,
உலகின் இயக்கம் அடக்கம்.
✵✵✵
நடந்தது, நடக்கிறது, நடக்கும்.
இறந்தகாலம், நிகழ்காலம், எதிர்காலம்.
இம்முக்காலத்துள் சிறைப்பட்டவர்கள் மனிதர்கள்.
இது இலக்கண முடிவு.
✵✵✵
காலம் என்றால் என்ன?
யுகம், மிலேனியம், நூற்றாண்டு,
வருடம், மாதம், வாரம், திகதி,
மணி, நிமிடம், வினாடி,
இங்ஙனம் நாம் வார்த்தைகளால் வரையறை செய்யும்,
இவைதானா?
✵✵✵
காலத்தை வரைவு செய்ய,
நாம் அமைத்துக்கொண்ட கருவிகளின் கணிப்புத்தான் இவை.
காலமோ இவற்றைக் கடந்து நிற்பது.
காலத்திற்குள் நம் இயக்கம் அகப்பட்டுக்கிடக்கிறது.
நம் இயக்கத்திற்குள் காலம் அகப்படுவதில்லை.
✵✵✵
ஆனாலும்,
கருவிகளமைத்துக் காலத்தைக் கணிப்பிடுவதாய்,
தொடக்க முடிவில்லாக் காலத்திற்கு,
தொடக்கமும் முடிவும் கொடுத்து,
காலம் நம் கைக்குள் வந்துவிட்டதாய்,
கனவு காண்கிறோம்.
✵✵✵
நடந்து முடிந்தவை இறந்தகாலம்.
நடக்கப்போபவை எதிர்காலம்.
நடந்துகொண்டிருப்பவை நிகழ்காலம்.
முக்காலங்கள் எமக்குண்டா?
✵✵✵
நம் காலக் கருவிகளின்படி,
காலம் ஓடிக்கொண்டேயிருக்கிறது.
ஒவ்வொரு விநாடியிலும்,
எதிர்காலம் இறந்தகாலமாகி,
ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நிலையில்,
நிகழ்காலம் சாத்தியமா?
செய்தேன் - சரி.
செய்வேன் - சரி.
செய்துகொண்டிருக்கிறேன் - சரியா?
✵✵✵
ஓடிக்கொண்டிருக்கும் காலத்தில்,
நேரத்தை நிறுத்திச் சிந்தித்தாலன்றி,
நிகழ்காலம் என்ற ஒன்று இல்லை.
இறந்தகாலமாகிக் கொண்டிருக்கும்,
எதிர்காலத்தின் நடுவில்,
நிகழ்காலம் என்ற ஒன்றை,
கற்பனை செய்கிறோம்,
அவ்வளவே!
✵✵✵
ஓடிக்கொண்டிருக்கும் காலத்தோடு பொருந்தி,
நாம் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறோம்.
நம் மனமும் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.
காலத்தோடு பொருந்தி மனமும் செயலும் ஓடுவதால்,
நாம் காலத்திற்குக் கட்டுப்பட்டவர்கள்.
கால ஓட்டத்திலிருந்து நம்மை விடுவிக்க முடிந்தால்,
காலம் நம்மைக் கட்டுப்படுத்தாது.
நாம் காலத்தைக் கட்டுப்படுத்தலாம்.
அது சாத்தியமா?
✵✵✵
சாத்தியம் என்கின்றன சமயநூல்கள்.
மனதின் கட்டுப்பாட்டுள் ஆன்மா அகப்படாமல்,
ஆன்மாவின் கட்டுப்பாட்டுள் மனம் வருமானால்,
காலத்தின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து மனம் விடுபடும்.
ஓடும் மனத்தை காலத்திலிருந்து விடுவிப்பதே யோகமாம்.
✵✵✵
மனம் நின்றவனுக்குக் காலம் நிற்கும்.
காலம் நின்றவனுக்கே நிகழ்காலம் கிடைக்கும்.
காலங் கடந்தவன் காலனையும் கடப்பான்.
மனம் நின்றவன் ஞானி.
அவன் ஒருவனுக்கே நிகழ்காலம் சாத்தியம்.
நம் நிகழ்காலமோ வெறுங் கற்பனையேயாம்.
✵✵✵
இறந்தகால எண்ணங்களும்,
எதிர்கால எதிர்பார்ப்புக்களுமே,
நம் நிகழ்கால வாழ்வு.
இவ்விரு காலங்களுக்குள்ளும்,
நிகழ்காலத்தைத் தொலைத்துக்கொண்டிருக்கிறோம்.
மனதை நிறுத்த முடிந்தாலே,
நிகழ்காலம் நமக்குச் சாத்தியமாகும்.
✵✵✵
காலத்தின் கைக்குள் நாம்!
இது உண்மை.
காலம் நம் கைக்குள்!
இது வெறுங் கற்பனை.
உண்மையை விட கற்பனை சுகந்தருகிறது.
அச்சுகமும் கற்பனையே!
✵✵✵
உண்மை சாத்தியமாகும்வரை,
அக்கற்பனையும்,
கற்பனைச் சுகங்களுமே நம்வாழ்வு.
ஆதலால் நம் சுகங்கள் என்றும் நிலைக்கப்போவதில்லை.
கற்பனைகள் நிலைப்பதெங்ஙனம்?
நிலைத்த சுகம் வரும்வரை,
நிலையாத கற்பனையில் காலங்கழிப்போம்!
✵✵✵
வந்து கொண்டிருக்கும் எதிர்காலம்,
சென்று கொண்டிருக்கும் இறந்தகாலமாக,
இடையில் நிகழ்காலம் நிகழ்வதாய்க் கற்பனை பண்ணி மகிழ்வோம்!
✵✵✵
இதற்குள்,
இப்பொய்யான காலக்கற்பனையை எல்லையாக்கி,
வெள்ளி விழா, மணிவிழா, பொன்விழா, வைரவிழா என,
ஆயிரம் விழாக்கள்.
அத்தனையும் கற்பனைகள்.
✵✵✵
ஞானம் வரும்வரை,
அக்கற்பனைகள் சுகங்கள்தாம்.
காலங்கடக்கும்வரை,
அக்கற்பனைச் சுகத்தில்,
காலங்கழிப்போம்.
காலங்கடக்கும்வரை,
காலங் கடத்துவோம்.
✵✵✵✵✵
