கரணம் தப்பினால் மரணம்! -கம்பவாரிதி இலங்கை ஜெயராஜ்

உலகம் பரபரப்பாய் எதிர்பார்த்து,
ஏதோ தனிநாட்டையே பெற்றுவிட்டால்போல்,
கஷ்டப்பட்டு நாம் பெற்றுக்கொண்ட வடமாகாணசபை,
சாதனைகள் ஏதும் செய்யாமல்,
சப்பென்று தனது காலத்தை முடித்துக்கொண்டு விட்டது.
நிறைவு நாளில் முதலமைச்சரை எதிர்க்கட்சித் தலைவர் குற்றஞ்சாட்டுகிறார்.
முதலமைச்சர் அவைத் தலைவரைக் குற்றஞ்சாட்டுகிறார்.
மொத்தத்தில்  மிஞ்சியது குற்றப்பத்திரிகைகள்தான்.
யார் குற்றச்சாட்டில் உண்மை இருக்கிறது என்பதைவிட,
இவர்கள் நடத்தும் குற்றச்சாட்டு அஞ்சலோட்டத்தால்,
மாகாணசபையின் தோல்வி தெளிவாய் வெளிப்பட்டிருக்கிறது என்பதே உண்மையாம்.
✜ ✜ ✜
வடமாகாணத்தவர்கள் அறிவாளிகள்.
வடமாகாணத்தவர் திறமைசாலிகள்.
வடமாகாணத்தவர் ஆளுமையாளர்கள்.
வடமாகாணத்தவர்கள் தீர்க்கதரிசனமிக்கவர்கள்
என்றெல்லாம் பலர் மனதிலும் இருந்த கற்பனைகள்,
நம் மாகாணசபையின் செயற்பாட்டால் சுக்குநூறாகியிருக்கிறது.
தமிழ்க் கூட்டமைப்பின் தலைவரான சம்பந்தரும்,
அவரது அடிப்பொடியான சுமந்திரனும்,
தம்மோடு இணைந்திருந்த மாற்றணியினரை அலட்சியம் செய்து,
கெஞ்சிக் கூத்தாடி முன்னைநாள் நீதியரசரை,
முதலமைச்சர் வேட்பாளாராய்க் கொண்டுவந்தபோது,
பெரும்பான்மையினத்தைச் சேர்ந்த பலரும்கூட,
தமிழரின் கெட்டித்தனத்தைப் பாருங்கள்.
கட்சியைக் கடந்து ஓர் அறிவாளியை உள்ளீர்த்திருக்கிறார்கள்.
இவர்கள் கையில் ஒரு நாடு போனால் இப்படித்தான் திட்டமிட்டு,
அந்த நாட்டை உயர்த்திவிடுவார்கள் என்றெல்லாம் பரவலாகப் பேசினார்கள்.
ஆனால் அத்தனை எண்ணங்களையும் வடமாகாணசபையின் தோல்வி,
சுக்குநூறாய் உடைத்துச் சிதறடித்திருக்கிறது.
தோற்றது வடமாகாணசபை அல்ல ஈழத்தமிழரினம்!
கடும்போரால் பெரும் பாதிப்புற்று,
உயிரிழப்பு, உறுப்பிழப்பு, உடைமையிழப்பு என,
பல்வகை இழப்புக்களையும் சந்தித்து,
'அலமந்து" நின்ற தமிழர்களை,
கைகொடுத்து நிமிர்த்தும் என பலரும் கருதிய வடமாகாணசபை,
சகோதர பகைக்களமாய் மாறி,
எவருக்கும் பயனின்றி வீணே வீழ்ந்திருக்கிறது.
முன்னாள் முதலமைச்சர் ஆரம்பித்து வைத்த உட்கட்சிப் பூசலை,
(இனி அவரை சுருக்கமாய் மு.முதல்வர் என்றே அழைப்போமாக!,
இச்சுருக்கத்திற்கு எவரும் வேறு அர்த்தம் கற்பித்தால்,
அதற்கு நான் பொறுப்பாளி அல்லன்.)
பல சகுனிகள் மெல்ல மெல்ல உசுப்பேத்தி,
குருஷேத்திரம் வரை கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள்.
தலைமை ஆசையோடு துரியோதனனாய் மு.முதல்வர் அவர்கள்.
ஆத்திரம் காட்டும் வீமனாய் சுமந்திரன்.
பொ(ய்)றுமைபேசும் தர்மனாய் சம்பந்தர்.
நடுவுநிலைமை போல் காட்டி,
பிரிவை ஊதிவிடும் சகுனியாய் தமிழ்மக்கள்பேரவை,
உறவுகள் பகைவளர்க்க எதிலும் ஒட்டாமல்,
நடுநின்றால்போல் நபுஞ்சகம் செய்யும்,
கிருபர், துரோணராய் சித்தார்த்தனும் அடைக்கலநாதனும்,
தம்பிக்குக் கிடைத்த பதவிக்காய்,
நன்றி காட்டும் கர்ணனாய் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன்,
ஏதும் இயற்றமுடியாது பிழைகளுக்காய் ஓலமிடும் விதுரனாய்,
முன்னாள் எதிர்க்கட்சித் தலைவர் தவராஜா.
நடுவுநிலைமை காட்ட பிழை உணர்ந்தும் பேசமுடியாத பீஷ்மராய்,
முன்னாள் சபை முதல்வர் சீ.வி.கே.சிவஞானம்.
இப்படியாய் என்றோ நடந்த பாரதப்போர்,
இன்றும் காட்சிப்படுத்தப்படுகிறது.
இவர்கள் மோதலில் பலியாகி துகிலுரியும் நிலையில்,
பாஞ்சாலியாய் நிற்கிறது நம் தமிழினம்.
அவளைக் காக்க அங்கு கண்ணன் வந்தான்.
ஈழத்தமிழினத்தைக் காக்க இங்கு எவர் வரப்போகிறார்?
எஞ்சி நிற்கும் கேள்வி இதுவேயாம்.
வந்தபோது தாடியும் பொட்டுமாய் தவமுனிவராய்க் காட்சி தந்த,
மு.முதல்வரின் தோற்றம் இன்று முற்றாய் மாறி,
வலைவிரிக்கும் வஞ்சக வடிவமாய் பலராலும் பார்க்கப்படுகிறது.
பதவி ஆசை,
அவ் ஆசைக்காய் இனத்தைப் பிரிக்க நினைக்கும் இழிசெயல்,
நிர்வாகத் தோல்வி,
ஊழல் ஒத்துழைப்பு,
செய்நன்றி மறத்தல்,
தன் உணர்வு நோக்கிய பிடிவாதம்.
முயற்சியின்மை என,
மு.முதல்வரின் மேல் மற்றவர்களால் சாட்டப்படும் குற்றங்களின் வரிசை,
அனுமார் வாலாய் நீண்டுகொண்டே போகிறது.
அதுபோலவே கேட்போர்க்குப் பதில் சொல்லமுடியாது,
ஆங்காங்கே நடக்கும் கூட்டங்களில்,
மு.முதல்வர் வாசித்து வரும் கட்டுரைகளின் நீளமும்,
அதே அனுமார் வாலாய் நீள்கின்றன.
மற்றவர்கள் தன்மேல் சாட்டும் குற்றங்களுக்கு,
பதில் இல்லாமலும், பதில் சொல்லாமலும் செயற்படும்,
மு.முதல்வரின் போக்கில் ஜனநாயகத்தன்மை சிறிதுமில்லை.
✜ ✜ ✜

கடும் போர்க்காலத்தில் அரச அரவணைப்பில் உயர் பதவிகள் வகித்திருந்து,
தமிழர் இழப்புப்பற்றி கருத்தேதும் கூட உரைக்காமலிருந்தவர்,
இன்று தன்னை சுதந்திரப்போராளியாய் வாயால் வளர்க்கிறார்.
அவரை ஊக்கப்படுத்தவும் ஒரு கூட்டம் சுழன்று செயற்படுகிறது.
அக்கூட்டத்தினரிடம் மு.முதல்வர் பற்றிய விசுவாசத்தைவிட,
தலைமைக்கனவுகளும் பதவிக் கனவுகளும்,
கூட்டமைப்பு மீதான தனிப்பகைகளுமே மேலோங்கி நிற்கின்றன.